Zbrodnia i...

„Zbrodnia i...” – potężna, 800-stronicowa epopeja pedalsko-więzienna. Bandycko-seksualne przypadki 36 letniego aktora i 16 letniego hydraulika na tle panoramy PRL-u. Ówczesne życie salonowe Warszawy oraz szokujące erotyczne za więziennym murem. A zarazem historia 10 i pół roku walki napiętnowanego inteligenta ze społecznością więźniów oraz więziennymi władzami (w jakiejś mierze walki z Systemem). „Zbrodnia i...” była wielkim bestsellerem 1988 roku, okrojona o połowę przez dogorywającą cenzurę ukazała się nakładem WL (sprzedano około 70 tysięcy egz.). Nakładem Korporacji Ha!art ukazało się pełne, autorskie wydanie więziennej epopei. Jerzy Nasierowski – (urodzony 27 maja 1933, w Grochach) aktor i pisarz. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Występował w latach 1957-59 w Teatrze Powszechnym w Warszawie, w latach 1959-62 w warszawskim Teatrze Narodowym. Występował w rolach filmowych, m.in. w filmie „Zamach”, „Godzina pąsowej róży”, „Ranny w lesie”. W 1973 r. został skazany na 25 lat więzienia za współudział w zabójstwie popełnionym przez jego młodego kochanka. Ofiarą tej zbrodni padła gosposia Miry Zimińskiej. Proces Nasierowskiego był jednym z najgłośniejszych w Polsce lat 70. Na podstawie własnych przeżyć, w czasie odbywania kary, napisał powieść „Zbrodnia i...”, wydaną w 1988 r. Do przedterminowego uwolnienia aktora przyczyniło się osobiste wstawiennictwo Romana Bratnego, który stał się mecenasem książki Nasierowskiego i do której napisał przedmowę. Bratny m.in. bazując na przeżyciach Nasierowskiego napisał swoją książkę z 1983 r.: „Rok w trumnie”. Jerzy Urban określił Nasierowskiego „pierwszym pedałem III Rzeczpospolitej”. Po 1990 r. Nasierowski występował w epizodycznych rolach, m.in. w filmach: „Pora na czarownice”, „Moja Angelika”, „Chłopaki nie płaczą”, „Suplement” oraz w Teatrze im. Solskiego w Tarnowie. Na portalu internetowym Gaylife.pl publikował powieść w odcinkach: „Ten pedalski PRL w/g Nasierowskiego”. W początkowym okresie swojej twórczości literackiej posługiwał się pseudonimem: „Jerzy Trębicki".