De paus? Daar krijg ik een kind van...

Enige jaren geleden kondigde uitgever Thomas Rap in het Nieuwsblad voor de Boekhandel de titel Het leuke van neuken aan. Dat boek is er nooit gekomen, maar de Arbeiderspers antwoordde in datzelfde nieuwsblad toen resoluut met de titel De paus? Daar krijg ik een kind van... De boekhandelaren die toen informeerden wanneer dit boek verschijnen zou, krijgen nu hun zin: Nico Scheepmaker, de duizendvoudige tong onder de vaderlandse journalisten en stukjesschrijvers, realiseert het in deze verzameling van zijn aardigste, strijdbaarste, en meest actueel gebleven bijdragen aan kranten en tijdschriften. Overigens zijn deze stukken door Scheepmaker van nieuwe, aanvullende teksten voorzien en is het hele arrangement zodanig dat een boek ontstond dat de titel waarmaakte. Over fascinerende sportverschijnselen kan Scheepmaker even treffend schrijven als over het zogenoemde ‘amalrikisme’, het verschijnsel dat mensen een groot deel van hun leven door de molen worden gehaald. De wijze waarop Scheepmaker voor dit soort underdogs ten strijde kan trekken en doorzetten, tot hij overwint met een macht aan onweerlegbare cijfers en feiten, heeft hem tot een behalve vrolijk en ontspannend, ook zeer geducht en sarcastisch entrefilettist gemaakt. Een tijd geleden alweer botste Scheepmaker op de ‘normen’ van de NRC, die een stukje van hem eens te stuitend vond voor het koninklijk gezin. Scheepmaker hevelde zijn rubriek toen over naar de Volkskrant, waarin hij voor het eerst het trotse pseudoniem Hopper introduceerde. Hofland, op wie de reddingsactie voor Scheepmakers rubriek in de NRC destijds stukliep, had hem immers ‘de Hedda Hopper van de Nederlandse journalistiek’ genoemd. Nu, Hopper rides again!