Μαρία Νεφέλη

Μ.Ν. - Περπατώ μες στ' αγκάθια μες στα σκοτεινά σ' αυτά που 'ναι να γίνουν και στ' αλλοτινά κι έχω για μόνο μου όπλο μόνη μου άμυνα τα νύχια μου τα μωβ σαν τα κυκλάμινα. Α. - Παντού την είδα.Να κρατάει ένα ποτήρι και να κοιτάζει στο κενό.Ν' ακούει δίσκους ξαπλωμένη χάμου.Να περπατάει στο δρόμο με φαρδιά παντελόνια και μια παλιά γκαμπαρντίνα.Μπρος από τις βιτρίνες των παιδιών.Πιο θλιμμένη τότε.Και στις δισκοθήκες,πιο νευρική,να τρώει τα νύχια της.Καπνίζει αμέτρητα τσιγάρα.Είναι χλωμή κι ωραία.Μ' αν της μιλάς ούτε που ακούει καθόλου.Σα να γίνεται κάτι άλλου - που μόνο αυτή τ' ακούει και τρομάζει.Κρατάει το χέρι σου σφιχτά,δακρύζει,αλλά δεν είναι εκεί.Δεν την έπιασα ποτέ και δεν της πήρα τίποτα.