مرگی که حرفش را می‌زدی

در «مرگی که حرفش را می‌زدی» هم مانند «آسانسور» با یک طرح عجیب روبرو می‌شویم، با توضیفات دقیق و شاعرانه و البته باز هم با طرح‌هایی که حدس زدنش سخت نیست. ولی تعلیق خوبی دارد. روایت مواجهه ماکیاولیستی چند نفر است با جهان و همدیگر، و وقتی دو طرف یک مواجهه یک منطق داشته باشد، این برخورد هولناک خواهد شد… نقشه‌هایی که بر اساس نقشه‌های طرف دیگر طرح می‌شود.