من آدم کشته‌ام: ۲۶ داستان کوتاه از ۱۸ نویسنده روس

پیدا کردن وجه اشتراک میان داستان‌هایی که در این کتاب گرد آمده‌اند شاید کاری غیر ممکن باشد. داستان‌ها نه به لحاظ زمانی، نه سبکی و نه محتوایی یکان نیستند. بازه‌ی زمانی‌شان از دهه‌های آغازین قرن بیستم تا سال‌های اخیر را در بر می‌گیرد. نویسندگان از لحاظ مکانی نیز اشتراک ندارند گروهی تمام عمر در روسیه و شوروی به سر برده‌اند و عده‌ای دیگر، به دلایل مختلف مهاجرت را برگزیده و آثارشان را در سرزمینی دیگر خلق کرده‌اند. در میان داستان‌ها به لحاظ سبکی هم نثر ساده و نزدیک به زبان کوچه و خیابان میخاییل روشنکو و واسیلی شوکشین یافت می‌شود هم سبک آوانگارد و پرآرایه و پیچیده‌ی یوگنی زامیاتین و یوری تینیانوف محتوایشان از جستارهای خاطره مانند از قبیل داستان‌های نینا بربروا و یوگنی و ادالازکین تا آثار کاملاً تخیلی مانند داستان‌های سیگیز موند کرژیژانوفسکی در تغییر است. همه سنخ قهرمانی هم در میان‌شان هست از کشیش آزاد منش تا مأمور اعدام از نزار پتر اول تا تروریست عاجز از سربریدن خروس. سخن مترجم