But w butonierce

Tom jest sztandarowym przykładem polskiej poezji futurystycznej. W wierszach obecne są charakterystyczne cechy tego nurtu, jak antyestetyzm (Rzygające posągi), egotyzm (But w butonierce), zabawy słowem (Panienki w lesie), zainteresowanie miastem (Morga, Marsz), odwołania do kultury masowej (Przejechali, Trupy z kawiorem). Obecne są też nawiązania do rosyjskiego egofuturysty Igora Siewierianina.