De zonde in het deftige dorp

In 1912 verscheen De zonde in het deftige dorp. De roman is vaak vergeleken met Geertje (1905) vanwege het hoofdmotief: In Geertje wordt een dienstmeid verleid, in De zonde in het deftige dorp het kindermeisje Dina. Maar terwijl men in Geertje een dichter aantreft, treedt in De zonde in het deftige dorp een ‘stille, spottende, wrokkende honer van allermalst standengedoe’ (ls. Querido) naar voren. ‘Luchtig, niet zonder hoogheid van ironie, zijn de zeer doorleefde scênes neergezet. Als ik naar vergelijkingen zoek in onze literatuur, vind ik eigenlijk niet veel. Hollanders waren nooit heel rijk in fijne satire... Voor anderen valt dan nog wat groters te onderscheiden: het pessimisme... de echte Flaubertsche levenshaat.’ (Frans Coenen).