Nagelaten dagen

ÔZoals we daar zaten onder het zonnescherm dat ons volledig in de schaduw hield, had het er alle schijn van dat nu alles gezegd was, alles besproken, als hoefde er niets meer verklaard te worden. We keken naar de vogels die onbekommerd over de terrassen scheerden en achter de heuvels verdwenen. Zo zaten we als twee mensen die samen iets volbracht hebben en tevreden achterover kunnen leunen. Zwijgend dronken we de koele wijn met ijsblokjes, hieven klinksgewijs de glazen.Õ Marga Minco (1920) publiceerde Het bittere kruid (1957), De andere kant (1959), Het huis hiernaast (1965), Een leeg huis (1967), De val (1983), De glazen brug (1986, Boekenweekgeschenk), Nagelaten dagen (1996) en Storing (2004), alsook een aantal jeugdboeken. Haar werk is in negentien talen vertaald. Minco werd bekroond met de Vijverberg-prijs (1957; tegenwoordig bekend al de Bordewijk-prijs), de Annie Romein-prijs (1999), de Constantijn Huygens-prijs (2005) en de P.C. Hooft-prijs (2019) voor haar gehele oeuvre. ÔEen mooi, diep onthutsend boek.Õ Elsbeth Etty, NRC Handelsblad ÔDit is proza van een zeldzame allure, van een grandioos bedwongen heftigheid (...). Zie eens wat een maximaal effect ze met haar minimale zinnen weet te bereiken.Õ Hans Warren, PZS ÔDe lezer heeft een klein wonder in handen.Õ Doeschka Meijsing, Elsevier