سوییت فرانسوی

در طی سال ۱۹۴۱-۱۹۴۲، در ایسی لوک، ایرن نمیروفسکی که او هم مانند شوهرش ستاره‌ی زرد بر لباسش دوخته است، «زندگی چخوف، روشنایی‌های پاییز» را می‌نویسد که زودتر از بهار ۱۹۵۷ منتشر نخواهد شد، و دست به آفرینش اثری بلند پروازانه، سوییت فرانسوی، می‌زند که فرصت آن را می‌یابد تا کلمه‌ی «پایان» را در آخر کتاب درج کند. این اثر شامل دو کتاب است. در جلد نخست، «توفان در ماه ژوئن»، صحنه‌های گوناگونی درباره‌ی فرار ترسیم می‌کند و کتاب دوم را، با عنوان «دولچه»، در قالب رمان نوشته است. ایرن نمیروفسکی، طبق معمول، یادداشت‌هایی درباره‌ی اثری که آغاز کرده است و تأملاتی که درباره‌ی وضع موجود در فرانسه دارد، به رشته‌ی تحریر می‌کشد. فهرستی از نام شخصیت‌ها، خواه اصلی و خواه فرعی، تهیه می‌کند و به بررسی آن‌ها می‌پردازد تا مطمئن شود که شخصیت‌های داستانش را به درستی به کار گرفته است. آرزوی نوشتن کتابی هزار صفحه‌ای را در دل می‌پروراند که به شیوه‌ی سمفونی، اما در پنج بخش، ساخته شده باشد. متناسب با ضرباهنگ و کیفیت لحن. الگوی او برای این کار، سمفونی پنجم بتهوون است.