Belleğin Kış Uykusu

M. o aksamustu, gogsundeki garip siziyla gecmisi olmayan, anisiz bir gune uyandi. Bellegiyle gozlerini actigi anin arasina yerlesmis, kendini bir varlik olarak kavramasina engel olan bir boslugun kiyisindaydi. Nedenini bilmeden Saat altiydi; kucuk bir bavul, uyanir uyanmaz yolculuga cikacakmis gibi ayaklarinin dibinde duruyordu. M. bir sabah, neden yaptigini, nereye varacagini bilmeden garip bir yolculuga cikiyor. Trenin ritmik ve yeknesak gurultusu icinde M., bolum bolum gecmise gidiyor. Yasamadigimiz, yasayamadigimiz ya da farkina varamadigimiz hayatlarla tanisiyor, ogreniyor, anlamaya calisiyor. Bazen bir neden aramak sevgiyi oldurur, bilmiyor... Hazzin ipliklerini sokuyor, sasiriyor, irkiliyor, istahla sorguluyor. Bozgunculari, genclesen oluleri, renkleri, melodileri, edebiyat ogretmenlerini, Lerzan'i, bellegini ariyor. Bellek yoksa ne suc olur ne gunah... Bellegin Kis Uykusu, Mehmet Eroglu evreninin benzemez ve ayriksi romani. Hayati, sanati, edebiyati ve olumu tartisa