Een dure eed

Een dure eed (1891) behoort samen met De twistappel (1904) en Een revolverschot (1911) tot Virginie Lovelings bekendste romans. Alle drie de verhalen kunnen worden gezien als psychologische romans. Met de roman Een dure eed verwierf Virginie Loveling officiële erkenning en het boek werd bekroond met de Vijfjaarlijkse Prijs voor Nederlandse letterkunde. Deze landelijke roman, tevens psychologische probleemroman, behoort tot het beste wat het Vlaamse literaire proza heeft voortgebracht. De grondgedachte is dat de natuurlijke geluksdrang van de mens op termijn sterker is dan zijn meest verheven wilsbesluiten, dat eden en plechtige beloftes niets vermogen tegen de werking van de tijd, zeker als de persoon op wie zij betrekkingen hebben niet langer tot de levenden behoort. (Bron: Schrijversgewijs)