مرگ آرتیمو کروز

مرگ آرتمیو کروز یکی از بهترین نمونه‌های جریان سیال ذهن در ادبیات آمریکای لاتین است. بخش اعظم رمان متشکل از گفتار درونی و ذهنی و شرح حال راوی است. ذهن او مدام در رفت و برگشت است و وقایع مربوط به دوران انقلابی گری و چگونگی فاصله گرفتن او را از آرمان‌هایش به تصویر می‌کشد. بخش‌هایی از رمان به نقد تفکرات کلیسایی می‌پردازد که جست وجوی حق و عدالت را نوعی ناشکری می‌داند و می‌گوید نسبت به آنچه وجود دارد باید راضی بود چراکه زندگی کوتاه است و نباید دنبال افکار بلندپروازانه رفت. کارلوس فوئنتس در این رمان ضمن نقد شرایط پس از انقلاب مکزیک، تفکرات محافظه کارانه کلیسایی را نیز نقد می‌کند.