De loopjongen

Hoe kan hij erachter komen wie het meest zijn vriendschap waard is? Deze vraag houdt Arend van jongs af aan bezig en werpt hem steeds terug op zichzelf. Ook in zijn studententijd, wanneer hij in morsige cafés uren van geluk vindt, blijft deze vraag onopgelost. Hij levert zich over aan protestbijeenkomsten en kiest voor de drastische lijn, omdat hij het heerlijk vindt om persoonlijke belangen buiten spel te zetten. Radicaal wordt hij en bevlogen, bezield van grootse ideeën, maar hij vindt zo ook een vriend. De zesde roman van Gerrit Komrij (1944). In een krantenbericht over een door de BVD in het leven geroepen maoistische sekte stuit Komrij op de naam van een jeugdvriend. Het artikel is de aanleiding voor deze roman in drie afdelingen over vriendschap en idealen. Domineeszoon Arent Wiebenga is tevergeefs op zoek naar een vriend voor het leven. Eerst in zijn puberteit, dan in zijn studententijd (Amsterdam jaren 60) en ten slotte als geradicaliseerde strijder in de jungle. In het 'addendum' volgt de ontluistering. Naast een boek over vriendschap is dit in feite de fictieve uitwerking van een thema dat Komrij al langer bezighoudt en dat hij in zijn lezing 'Het verraad van mijn generatie' al eerder beschreef. Daar als vilein essay, nu in poetische schetsen, waarin hij een oordeel bewust achterwege laat. Dit boek doet met name in het eerste hoofdstuk denken aan Komrijs debuutroman 'Verwoest Arcadie', qua stijl, maar ook door de wijze waarop het karakter van de hoofdpersoon gestalte krijgt. Mooie roman, waarin verschillende thema's die bepalend zijn voor Komrijs schrijverschap samenkomen.