Literaire buurten van Londen

In elk literair dorp vinden we geliefde plekjes van de schrijvers die er hebben gewoond. "Hoe prachtig zijn de Londense straten," schreef Virginia Woolf. Wanneer ze de deur uitging om een potlood te kopen genoot ze van haar stad. Ze liep langs tweedehands-boekwinkels, over pleinen en door parken, waar "men het zachte ruisen en ritselen van bladeren en twijgen hoort". Terwijl ze naar de ramen van de kantoorgebouwen keek, stelde ze zich voor dat daar achter "felle lampen branden boven kaarten, documenten en bureaus, waar kantoorklerken hun wijsvinger bevochtigen om de dossiers van een eindeloze correspondentie door te kunnen bladeren". En in haar gedachten vulde ze de huizen met gemakkelijke stoelen, tijdschriften en serviezen, met vrouwen "die bezig waren het juiste aantallepels voor de thee neer te leggen". Het is "de prachtige grootsheid van Londen", om met de woorden van dr. Johnson te spreken, die schrijvers als Chaucer, Shakespeare, Pepys, Keats, Carlyle en Woolf hebben geïnspireerd. De Londense schrijvers hebben onze blik op de dorpen waarin ze hebben gewoond verruimd, zodat we, wanneer we door de straten van de City, Bloomsbury, Chelsea of Hampstead lopen, verder zien dan de werkelijkheid: de jonge Shakespeare die zich haast door de tuinen van de Inns of Court; de gezette dr. Johnson die met een boek in zijn hand Ye Cheshire Cheese betreedt; Keats die op een zonnige dag onder de pruimenboom naar het gezang van een nachtegaal luistert; de rijzige, bebaarde Carlyle die doelgericht langs de oevers van de Theems loopt; Yeats, die zich achter het raam van zijn werkkamer in Woburn Walk over zijn manuscripten buigt; en Virginia Woolf die op Gordon Square haar stoel uit de eetkamer haalt en naast haar zuster Vanessa op het balkon gaat zitten. Wat Isaac D'Israeli "het genot van het lezen" noemde kan nu worden gecombineerd met een verblijf in de wereld van de schrijvers. Neem een boek, zoek een geschikt bankje, en laat je door de literaire dorpen inspireren.